Walenty WOLSKI – pierwszy ciechanowski aptekarz

Walenty WOLSKI – pierwszy ciechanowski aptekarz

Walenty Wolski jest uważany za ojca ciechanowskiego aptekarstwa. Urodził się we wsi Radoszewice w guberni kaliskiej [obecnie gm. Babiak, pow. Koło, woj. wielkopolskie] około 1804 r. jako syn Andrzeja i Barbary z Krzywańskich vel Krzywalskich. Jego ojciec był ekonomem, przenosił się z jednego dworu do drugiego. Na koniec osiadł w Chrząstowie w powiecie jędrzejowskim, gdzie zmarł między 1819 a 1826 rokiem. Matka Walentego mieszkała później w Książu, również w okolicy Jędrzejowa [obecnie Książ Mały, Kolonia i Wielki, pow. miechowski, woj. małopolskie]. Walenty wychowywał się w dużej rodzinie, miał co najmniej pięciu braci. Z pierwszego małżeństwa Andrzeja Wolskiego z Katarzyną Ruszkiewicz urodził się bowiem Grzegorz i Hipolit, z drugiego małżeństwa z Barbarą Krzywalską – Ludwik, Napoleon, Walenty i Wojciech. Mimo że ojciec pracował w różnych częściach kraju (kaliskie, krakowskie), to synowie ciągnęli do Warszawy i tu układali sobie życie (1).

Chyba najwcześniej do stolicy zawitał Grzegorz (ur. ok. 1789 r.), który tu ożenił się w 1812 r. z Marianną Wadyńską i utrzymywał się z własnego majątku (2).

Hipolit (ur. ok. 1790 r.) został oficerem i jako kapitan Wojska Polskiego 2. Pułku Piechoty Liniowej ożenił się w Warszawie w 1819 r. z Józefą Młochowską. Już jako major stacjonował w Pułtusku, gdzie w 1824 r. urodził mu się syn Włodzimierz, późniejszy literat. Hipolit przebywał też prawdopodobnie w Serocku, by w końcu osiąść w Warszawie jako major Weteranów i Inwalidów. Owdowiał w 1829 r., zmarł w 1836 r. (3).

W Warszawie zjawił się też Ludwik Wolski. Został księdzem i jako wiceregent Konsystorza Jenaralnego Warszawskiego zmarł na paralizm w 1826 r. mając zaledwie 26 lat (4).

Napoleon Wolski, urodzony około 1805 r., w Warszawie ukończył Wydział Lekarski, ale życie zakończył równie młodo jak brat. Zmarł w szpitalu w 1831 r. jako nikomu bliżej nie znany sztabs lekarz Pułku Czwartego Piechoty Liniowej. Nie wiadomo jaka była przyczyna jego śmierci. Jeśli walczył w powstaniu listopadowym, brak danych o pochodzeniu w akcie zgonu, mogła też wynikać z chęci ich ukrycia przed zaborcą (5).

Wojciech – najmłodszy z braci, urodzony około 1808 r. został, tak jak Walenty aptekarzem i cały czas mieszkał w Warszawie. Żenił się dwa razy. Jego pierwsza żona Wiktoria zmarła w 1846 r. W 1850 r. ożenił się z Józefą Możdżeńską (6).

Walenty Wolski już w połowie lat 20. XIX w. na pewno pracował w Warszawie jako aptekarz. Najprawdopodobniej studiował farmację, gdyż na tablicy nagrobnej określono go mianem magistra tej profesji. Mieszkał w różnych punktach miasta: przy ulicy Nowosenatorskiej, Krakowskim Przedmieściu, później przy Dziekance. Ożenił się w 1830 r. i przeprowadził do Ciechanowa (7).

Dom Wolskich i Ranieckich przy ul. Śląskiej 1, 1978 r. (fot. G. Roszko, ze zbiorów Powiatowej Biblioteki Publicznejw Ciechanowie)

Nie wiadomo, czy rodzina Wolskich mieszkała wcześniej w Ciechanowie i nieruchomość przy ulicy Pisarzewskiej (obecnie Śląskiej), gdzie młodzi zamieszkali, do nich należała, czy kupił ją dopiero Walenty. Żaden znany dotychczas dokument nie wskazuje na tę pierwszą możliwość. Mówią o niej jedynie rodzinne zapiski i ustne przekazy udostępnione ciechanowskim regionalistom przez Marię Raniecką, żonę Wacława – wnuka Walentego i ich córkę Barbarę Rytel, po ponad stu latach od wydarzeń których dotyczą. Owe opowieści rodzinne są niespójne, nie do końca jasne i jak się okazuje na podstawie zachowanych aktów metrykalnych, czasami nieprawdziwe.

Według tradycji rodzinnej, poprzednim właścicielem ciechanowskiej nieruchomości Wolskich był podobno hrabia Krasiński, a w głównym budynku mieścił się zajazd (8). Rodzinne przekazy podają, że działkę nabył w 1812 r. Wolski – ojciec dwóch synów, z których jeden odziedziczył ową nieruchomość i założył tu skład apteczny, drugi został oficerem (9).

Jeszcze jeden fakt ma przemawiać za wcześniejszą niż 1830 rok, obecnością Wolskich w Ciechanowie. Według żywej tradycji rodzinnej Wolski działał też społecznie na polu kultury. W zapiskach Marii Ranieckiej, zachowała się informacja o próbach utworzenia w Ciechanowie towarzystwa naukowego. Walenty Skorochód Majewski – członek Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk – podjął się na zlecenie hrabiego Krasińskiego opracowania „Wyciągu przywilejów i dokumentów różnych w aktach starożytnych odnalezionych…” na podstawie archiwaliów opinogórskiej biblioteki. Praca zaowocowała kontaktami z ciechanowskimi miłośnikami historii – księdzem Rajmundem Bagińskim i Wolskim, który zgromadził podobno sporą kolekcję kopalin. W efekcie w domu Wolskiego 14 maja 1819 r. doszło do spotkania, w którym brał udział m.in. Julian Ursyn Niemcewicz, drugi obok Majewskiego członek Warszawskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, ponadto okoliczni ziemianie i inteligencja. Zainicjowano wówczas powołanie do życia Ciechanowskiego Towarzystwa Naukowego. „Spisaną własnoręcznie koncepcję” nowej organizacji, wzorowanej na warszawskiej, przedstawił Wolski i on został wybrany prezesem. Do władz skierowano wniosek o zatwierdzenie Towarzystwa. Zainicjowano działalność odczytową (m.in. Ignacy B. Rakowiecki, Wincenty Hipolit Gawarecki, Wawrzyniec Surowiecki), planowano utworzenie Muzeum Publicznego Ciechanowskiego, jednak dalsze losy towarzystwa nie są znane. Zgromadzony księgozbiór zasilił po latach zbiory Książnicy Ciechanowskiego Oddziału Towarzystwa Kultury Polskiej, powstałej w 1907 r. pod patronatem Marii z Zakrzewskich Ranieckiej (10). Owym pomysłodawcą utworzenia towarzystwa nie mógł być Walenty (w 1819 r. miał około 15 lat), a gdyby wydarzenie miało miejsce później, co jest bardziej prawdopodobne, nie mogłyby w nim uczestniczyć niektóre osoby (np. ks. Bagiński zmarł w 1833 r., Wawrzyniec Surowiecki – w 1827 r.). Informacja byłaby prawdziwa, gdyby akcję zainicjował jego dziadek, o którym nic nie wiemy – o ile mieszkał wówczas w Ciechanowie. Wykluczyć należy chyba Andrzeja Wolskiego ze względu na charakter i miejsca jego pracy (Radoszewice w Kaliskiem, Widawa koło Łodzi, Chrząstowo koło Jędrzejowa).

W domu przy Pisarzewskiej, czyli de facto przy rynku, Walenty Wolski zamieszkał tuż po ślubie i prowadził skład apteczny. Działka liczyła 127 prętów powierzchni (ok. 23,7 ara), od frontu miała 63 łokcie długości (ponad 68 metrów). Stał na niej obszerny drewniany dom i zabudowania gospodarcze. Sporo miejsca zajmował ogród owocowy. Walenty Wolski był też właścicielem drugiego placu w Ciechanowie i to przy ulicy Warszawskiej. Ten liczył 55,4 pręta powierzchni (ponad 10,5 arów). Tu zabudowania spłonęły podobno w czasie dużego pożaru miasta w 1842 r., tak że w 1851 r. znaczną jego część zajmował ogród warzywny (11).

Według przekazów rodzinnych, jako zamożny i wpływowy obywatel, Wolski wykazał się dużą ofiarnością w czasie wspomnianego pożaru. Jest bardzo prawdopodobne, że znalazł się w Komitecie do zbierania i rozdzielania ofiar w zbożu i gotowiźnie między pogorzelców, powołanym przez Rząd Gubernialny, a wspomnianym w piśmie Rzeczywistego Radcy Stanu Gubernatora Cywilnego do Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych z sierpnia 1842 r. (12). Wśród znajomych i przyjaciół Wolskiego można bowiem wymienić takie osobistości jak Józef Manikowski – burmistrz miasta Ciechanowa, Kazimierz Ossowski – sędzia pokoju pow. przasnyskiego, Franciszek Ulenicki – rejent pow. przasnyskiego, Kazimierz Rybczyński – pełnomocnik dóbr hrabiów Krasińskich w Opinogórze, Apolonia i Paweł Zembrzuscy – właściciele Bielina oraz ziemi pod Krubinem, Szczurzynem i Wesołówką, Antoni Grąbczewski – sekretarz municypalny, Jan Sadowski – sekretarz policji, Aleksander Walther czy Aleksander Kasznic – kasjerzy miasta Ciechanowa. Byli oni chrzestnymi, czasem nawet w trzech parach, czy osobami towarzyszącymi ojcu w czasie zgłoszenia narodzin dzieci czy zmarłych członków rodziny, zapisanymi w metrykach parafialnych (13).

O jego pozycji społecznej świadczą nie tylko wyżej wymienieni. Po rodzinie Wolskich pozostały też materialne pamiątki jak chociażby epitafia w kościele farnym. Pierwsze z nich, umieszczone na prawym filarze w nawie głównej, nad chrzcielnicą, wskazuje, że tu zostali pochowani jego bliscy: teściowa, żona i dzieci zmarłe w niemowlęctwie. Wiadomo, że możliwość pochówku w obrębie kościoła mieli tylko nieliczni, zasłużeni dla miasta lub parafii. W tamtych latach ciechanowska świątynia była od wielu lat remontowana po zniszczeniach, szczególnie w okresie wojen napoleońskich. Wspomniana wyżej Apolonia Zembrzuska, dziedziczka dóbr Bielina, w 1841 roku pobudowała murowaną kaplicę ku czci Św. Józefa na miejscu zrujnowanej kaplicy Św. Anny (kaplica południowa) (14)  i zajęła się jej uposażeniem. Na ścianie zawisło też epitafium poświęcone jej zmarłym: synowi Józefowi w 1832 r. i mężowi Pawłowi w 1839 r. (15). Jest więc bardzo prawdopodobne, że Wolski, tak jak Zembrzuska, również wyłożył znaczne środki na restaurację kościoła.

Barbara Rytel – prawnuczka Walentego – przekazała też informację o bliskich kontaktach Walentego Wolskiego z bratankiem Włodzimierzem, który urodził się 9 października 1824 r. w Pułtusku (16). Wcześnie osierocony przez rodziców, wychowywał się w Warszawie i uczył w gimnazjum realnym na Lesznie. Brał udział w spisku młodzieży, czego efektem było uwięzienie w X Pawilonie Cytadeli w 1841 r., a następnie wyrzucenie ze szkoły i oddanie pod nadzór policji z zakazem przyjęcia do służby cywilnej. Jako człowiek utalentowany literacko nawiązał współpracę z „Biblioteką Warszawską”, „Przeglądem Naukowym” i innymi czasopismami, związał się też z tzw. Cyganerią Warszawską. Pisał wiersze (np. zbiór liryków „Zapał”), poematy (np. „Hilary”), powieści obyczajowe („Domek przy ulicy Głębokiej”), nowele („La kaczucza”, „Czarna wstążka”). Później, po doświadczeniach powstania styczniowego napisał „Śpiewy powstańcze”, wśród nich słynny „Marsz Żuawów”. Zasłynął jako autor libretta do opery „Halka” i „Hrabina” Stanisława Moniuszki. Radykalizm społeczny i akcenty rewolucyjne w wielu jego utworach zjednały mu popularność w środowisku miejscowej młodzieży. Po klęsce Wiosny Ludów, słabość charakteru spowodowała, że ten piewca rewolucji przekształcił się w hulakę i pieczeniarza, a po manifestacjach 1861 r., w których brał  udział, zmuszony był emigrować do Paryża. W 1864 r. osiadł w Brukseli, skąd pod pseudonimem Paterkul przesyłał do „Kuriera Warszawskiego” wierszowane ”Listy z Belgii”. Tam zmarł 29 lipca 1882 r. (17). Włodzimierz, póki mieszkał w kraju często odwiedzał stryja w Ciechanowie. Sierota, później wykolejeniec i niebieski ptak, korzystał z jego pomocy materialnej. Po śmierci Walentego pomocą służyła mu stryjna Petronela. Ona też podtrzymywała w rodzinie pamięć o pisarzu, zbierała notatki prasowe i jego utwory (18).

 

Włodzimierz Wolski (fot. pl.wikipedia.org)

Walenty Wolski żenił się dwa razy. Jako 25-letni kawaler 22 maja 1830 poślubił w kościele Św. Jana w Warszawie 22-letnią wdową Franciszkę Gruel. Franciszka pochodziła z Sierpca, tam urodziła się jako córka urzędnika skarbowego Bazylego Strychalskiego i Elżbiety z Dybowskich. Młodo wyszła za mąż i szybko owdowiała. Mąż Franciszki – Walerian – zmarł 9 marca 1829 r. (19), osierocił 2-letnią córeczkę Franciszkę (20). W dniu ślubu z Walentym młoda wdowa mieszkała w Warszawie przy ul. Dziekanka i utrzymywała się z własnego funduszu (21).

Jako żona Walentego – Franciszka urodziła prawdopodobnie siedmioro dzieci: Andrzeja Wincentego (5 IV 1831), Wojciecha Sotera Kajetana (2 IV 1832), Ildefonsa Juliana (21 V 1833), Eleonorę Franciszkę Elżbietę (19 II 1835), Wincentego Bazylego (5 IV 1837), Wenancjusza Franciszka (18 V 1838) (22) oraz Walerię (23). Pięcioro z nich zmarło: Waleria, Wojciech (24), Andrzej jako 5-miesięczne niemowlę, Ildefons – mając rok i 4 miesiące, Eleonora – 11 miesięcy (25). Zmarła też w wieku trzech lat Franciszka Gruel – córeczka Wolskiej z pierwszego małżeństwa (26). Jej tablicę epitafijną można było do niedawna oglądać wbudowaną w południową elewację kościoła farnego. Być może po renowacji wróci na swoje miejsce. Wenancjusz został nauczycielem, rodziny nie założył, zmarł 20 VIII 1900 r. w Ciechanowie (27). Nieznane są losy Wincentego.

Franciszka Wolska zmarła 21 kwietnia 1843 r. po 13 latach małżeństwa mając zaledwie 35 lat. Jej śmierć poprzedził o kilkanaście dni zgon matki Elżbiety Strychalskiej, która mieszkała razem z córką (28). Obie kobiety oraz pięcioro dzieci Wolskich upamiętnia wspomniana wyżej tablica epitafijna wmurowana w prawy filar kościoła farnego. Napis głosi: D.O.M. / Tu spoczywają zwłoki / ELŻBIETY Z DYBOWSKICH STRYCHALSKIEJ / w 56 roku życia zmarłej 3 Kwietnia 1843 /Obok Niej Córki / FRANCISZKI ZE STRYCHALSKICH WOLSKIEJ / w 35 roku życia zmarłej 21 Kwietnia 1843 / Obok tej ANDRZEJ WOJCIECH ILDEFONS / ELEONORA i WALERYA WOLSCY / zgaśli w niemowlęcym wieku. / Przywiązany Zięć, Mąż i Ojciec / ten kamień Im położył.

Walenty Wolski wkrótce, bo najprawdopodobniej w 1844 r., znowu stanął na ślubnym kobiercu. Tym razem jego wybranką została Petronela Kwiatkowska, siostra księdza Józefa Kwiatkowskiego, komendarza kościoła filialnego w Opinogórze, późniejszego proboszcza ciechanowskiej parafii.

Petronela Wolska urodziła troje dzieci: Wiktora Zygmunta Piotra (20 X 1845), Walentynę Mariannę (5 VIII 1847) i Florentynę Barbarę (20 V 1850) (29). Wiktor zmarł mając 4 lata, Walentyna – rok i 9 miesięcy (30). Niestety, wkrótce, bo 31 sierpnia 1851 r. zmarł też Walenty Wolski, mając zaledwie 47 lat (31). Został pochowany na nowo założonym cmentarzu parafialnym przy ulicy Płońskiej. Jego nagrobek jest obecnie chyba najstarszym z zachowanych na tej nekropolii. Wyróżnia się pięknym, żeliwnym krzyżem artystycznej kowalskiej roboty.

Grób Walentego Wolskiego na cmentarzu przy ul. Płońskiej w Ciechanowie, przewidziany do renowacji przez Komitet Społeczny Wolontariat Pamięci, 2017 r. (fot. B. Bielasta)

Petronela Wolska dożyła sędziwego wieku 82 lat. Zmarła 29 sierpnia 1902 r. w Ciechanowie (32). Spoczęła również na cmentarzu parafialnym przy ul. Płońskiej, ale w grobie rodzinnym Ranieckich, obok córki Florentyny.

Grób rodziny Ranieckich na cmentarzu przy ul. Płońskiej w Ciechanowie, 2017 r. (fot. B. Bielasta)

Córka Walentego i Petroneli Florentyna Barbara, urodzona na rok przed śmiercią ojca, otrzymała – wedle przekazów rodzinnych – staranne wykształcenie. Jako absolwentka studiów farmaceutycznych w Szwajcarii, była bodaj pierwszą kobietą z tytułem magistra farmacji w całej guberni płockiej. Majętna i wykształcona ciechanowianka, z czasem przejęła po przedwcześnie zmarłym ojcu rodzinny interes. 2 lipca 1872 r. wyszła za mąż za Antoniego Ranieckiego, absolwenta studiów farmaceutycznych w Dorpacie, który zatrudnił się w aptece Wolskich jako praktykant. Młodzi małżonkowie zamieszkali w domu Florentyny, który wkrótce stał się rodzinną świątynią, pokoleniowym matecznikiem ciechanowskiej linii Ranieckich – jak napisał w swoim opracowaniu historii rodzinnej Wojciech Raniecki. Florentyna urodziła bowiem sześcioro dzieci: Antoniego, Wacława, Teofila, Mariannę, Michalinę i Zofię (33). Zmarła w dzień swoich 32 urodzin – 20 maja 1882 r. (34), kilka dni po urodzeniu najmłodszej córki. Rodzinne tradycje aptekarskie kontynuował Wacław ożeniony z Marią Zakrzewską i ich córka Barbara Rytel. Apteka przy ul Śląskiej funkcjonowała jeszcze wiele lat po II wojnie światowej, budynek rozebrano w połowie lat 90. XX w.

Dom i zabudowania gospodarcze Ranieckich od strony ulicy Dolnej, 1979 r. (fot. ze zbiorów W. Lasockiego)

Przypisy:

Akty metrykalne W: http://geneteka.genealodzy.pl/ ; dostęp luty 2019 r.)

(1) Dane na podstawie aktów metrykalnych ślubów i zgonów dzieci Andrzeja, wymienionych niżej

(2) Akta stanu cywilnego gminy warszawskiej VI cyrkułu – Akta małżeństw, 1813, poz. 59

(3) Akta stanu cywilnego gminy warszawskiej IV cyrkułu – Akta małżeństw, 1819, poz. 143; Księgi Metrykalne Parafii Pułtusk: Księga urodzeń, 1824, poz. 190 (https://www.familysearch.org/ark:/61903/3:1:3Q9M-CSVZ-K9LB-F?i=7&cat=437848 , dostęp 7 II 2019 r.); Akta zgonów parafii św. Andrzeja w Warszawie, 1829, poz. 156 ; 1836, poz. 65

(4) Akta zgonów parafii św. Jana w Warszawie, 1826, poz. 349

(5) Akta zgonów parafii św. Aleksandra, 1831, poz. 1055

(6) Akta ślubów parafii Św. Krzyża w Warszawie, 1850, poz. 244

(7) Księga ślubów Parafii Św. Jana w Warszawie, 1830 poz. 72

(8) Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków. Delegatura w Ciechanowie. Karta ewidencyjna zabytku nieruchomego / oprac. Andrzej Wojciechowski. – 1986. Sygn. B.302

(9) Borkowski A.: Ranieccy. – Tygodnik Ciechanowski, 1986, nr 13, s.1, 5

(10) Kociszewski A.: Poprzednicy – współcześni – kontynuatorzy… //W: „…Z Niego my wszyscy” : 200 lat Towarzystwa Królewskiego Warszawskiego Przyjaciół Nauk. – Ciechanów, 2001, s. 73

(11) AP Płock. Rejestr Pomiarowy Szczegółowy Siedzib Miasta Ciechanowa położonego w Gubernii Płockiej Powiecie Przasnyskim obrachowany i ułożony roku 1851 przez Jeometrę przysięgłego Joachima Łuszczewskiego. – Sygn. 613. Komisja Wojewódzka Płocka, 1816-1866, k. 10, 12

(12) Nr IV.25. Apel o pomoc dla mieszkańców Ciechanowa po wielkim pożarze w tym mieście – sierpień 1842 r. //W: Mazowsze Północne w XIX-XX wieku : materiały źródłowe 1795-1956 / zebr. i przygot. Janusz Szczepański. -Warszawa ; Pułtusk : Wyższa Szkoła Humanistyczna, 1997, s. 125-126

(13) Księga urodzin parafii Ciechanów, 1831 poz. 103; 1832 poz. 63; 1833 poz. 100; 1835 poz. 77; 1837 poz. 93; 1838 poz. 80; 1847 poz. 158; Księga zmarłych parafii Ciechanów,1843 poz. 54

(14) Grzybowski M.M.: Ciechanów: szkic z dziejów parafii. – Płock, 1988, s. 28

(15) Żmijewski Roman: Genealogia Żmijewskich ze Żmijewa. – 30 czerwca 2018 //W: https://zmijewscy.jimdo.com/kalendarium/ ; dostęp 12 XI 2018 r.

(16) Księgi Metrykalne Parafii Pułtusk. Op. cit.

(17) Lewinówna Zofia: Wolski Włodzimierz // W: Literatura polska: przewodnik encyklopedyczny. T. 2. – Warszawa: PWN, 1985, s. 624.

(18) Borkowski A. Op. cit.

(19) Księga ślubów Parafii Św. Jana w Warszawie, 1830 poz. 72

(20) Księga zmarłych Parafii Ciechanów, 1831 poz. 111

(21) Księga ślubów Parafii Św. Jana w Warszawie, 1830 poz. 72

(22) Księga urodzin parafii Ciechanów, 1831 poz. 103; 1832 poz. 63; 1833 poz. 100; 1835 poz. 77; 1837 poz. 93; 1838 poz. 80

(23) Imię Walerii wymienione na epitafium w ciechanowskiej farze jako zmarłej w niemowlęctwie

(24) Waleria i Wojciech wymienieni na epitafium w ciechanowskiej farze jako dzieci zmarłe w niemowlęctwie

(25) Księga zmarłych parafii Ciechanów, 1831, poz. 281, 1834, poz. 116; 1836, poz. 8

(26) Księga zmarłych parafii Ciechanów, 1831, poz. 111

(27) Księga zmarłych parafii Ciechanów, 1900 poz. 187

(28) Księga zmarłych parafii Ciechanów, 1843, poz. 67, 54

(29) Księga urodzin parafii Ciechanów, 1845, poz. 196; 1847, poz. 158, 1850, poz. 126

(30) Księga zmarłych parafii Ciechanów, 1850, poz. 41, 1848, poz. 216

(31) Księga zmarłych parafii Ciechanów, 1851, poz. 148

(32) Księga zmarłych parafii Ciechanów, 1902, poz. 209; 82 lata to wiek podany w akcie zgonu, na pomniku nagrobnym wyryto: 93 lata

(33) Raniecki Wojciech: Ciechanowska rodzina Ranieckich, 24 XI 2010. Mps w zbiorach PBP. DŻS.01.05/Ranieccy. Nr inw. DŻS.14582) ; Borkowski A. Op. cit.

(34) Księga zmarłych parafii Ciechanów, 1882, poz. 105

 

4 thoughts on “Walenty WOLSKI – pierwszy ciechanowski aptekarz

  1. Walenty Wolski był swiadkiem na slubie mojego pra,pra.. dziadka Józefa Krasickiego-chirurga i Petroneli Ulenieckiej-córki Franciszka Ulenieckiego /nie Ulenicki/.Slub odbył się w 1934 w Ciechanowie/Geneteka akt.2/

  2. Witam ponownie,chciałam dodać ,że Walenty Wolski jest podany jako swiadek smierci mojego pra…pra dziadka rejenta Ciechanowa Franciszka Ulenieckiego/Geneteka akt.225/w 1848 roku.W związku z ty poszukuję inf. dotyczących mojej rodziny.Pozdrawiam grazyna sieranska

    1. Pani uwagi potwierdzają tezę, że Walenty Wolski obracał się wśród pierwszych obywateli miasta. Życzę udanych poszukiwań genealogicznych. BB

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.

WC Captcha 47 + = 55