Pierwszym znanym z imienia protoplastą rodu Pajkowskich z Ciechanowa był Jan i jego żona Marianna z Woleńskich. W tym małżeństwie pojawiło się co najmniej czworo dzieci (Antoni ur. 1775 r., Kazimierz – 1777 r., Ludwik Hipolit – 1780 r. i Franciszek Mateusz – 1793 r.). Nic nie wiadomo bliżej o statusie społecznym rodziny, ale Antoni Pajkowski, urodzony 23 lipca 1775 r. i jego rodzeństwo, a przynajmniej brat Kazimierz, który czasem mu towarzyszył, a zmarł w 1836 r. w Dębinach w parafii przasnyskiej jako szynkarz, musieli otrzymać przynajmniej podstawowe wykształcenie, bo umieli czytać i pisać. Antoni został nawet organistą. Ożenił się w 1800 r. z Moniką Domżalińską urodzoną w 1781 r., najstarszą z sześciorga dzieci Macieja i Marianny z Niedźwieckich. Pajkowscy mieszkali początkowo w Ciechanowie. Około 1810 r. Antoni objął posadę organisty w Kraszewie i tam zamieszkał na kilka lat z rodziną. 1 lutego 1813 r.  Monika Pajkowska zmarła. Osierociła prawdopodobnie piątkę dzieci, niewykluczone że rodząc kolejne.

Wdowiec dość szybko zdecydował się na powtórny ożenek. Tym razem 2 czerwca 1813 r. jego żoną została uczciwa Marianna Modlińska, urodzona 31 października 1793 r. w Mławie, ale mieszkająca z rodzicami Kacprem i Kunegundą w Trzpiołach w parafii kraszewskiej. Małżonkowie pozostali jeszcze przez jakiś czas w Kraszewie, ale już około 1818 r. osiedli w Ciechanowie. Sądząc z zapisów metrykalnych Antoni Pajkowski w Ciechanowie dom i grunta posiadał, a nawet był niekiedy nazywany rolnikiem. Nie wiadomo, gdzie mieszkał, być może przy Zielonym Rynku lub głównym Rynku miasta, gdzie później zamieszkali jego synowie. Jednocześnie w latach 1831-1833 –w obowiązku organistego przy kościele Augustianów pozostawał, a później – aż do śmierci był zakrystianem w kościele farnym. Warto odnotować też, co najmniej półroczny pobyt rodziny w Ojrzeniu w 1825 r. Nie wiadomo, co było przyczyną tego wyjazdu.

Marianna Pajkowska zmarła 11 listopada 1831 r. w Ciechanowie, urodziwszy wcześniej siedmioro dzieci. 58-letni wdowiec po raz trzeci stanął na ślubnym kobiercu. 4 lutego 1833 r. poślubił w Kraszewie Agnieszkę Chełchowską z Pniewskich, wdowę po Błażeju, urodzoną około 1790 r., córkę zmarłych Michała i Katarzyny, mieszkającą w Łebkach Wielkich. Antoni i Agnieszka przeżyli jeszcze razem ponad 10 lat. W tym małżeństwie dzieci już nie było. Antoni Pajkowski zmarł 10 lutego 1844 r. Wdowa wróciła do rodzinnej wsi i tam jako wyrobnica zmarła 13 lutego następnego roku.

Zarówno Monika jak i Marianna Pajkowskie urodziły po kilkoro dzieci, ale nie wszystkie przeżyły wiek niemowlęcy, nie wszystkich pozostałych można poznać dalsze koleje losu.

Dzieci Antoniego i Moniki z Domżalińskich

Pierwsza żona Antoniego Monika z Domżalińskich urodziła prawdopodobnie czworo dzieci. Z braku dostępnych dokumentów trudno ustalić dane dotyczące dwóch czy może jednego z nich.

• Najstarszy Wojciech przyszedł na świat około 1802 r. w Ciechanowie. Niestety, chłopak zmarł 23 listopada 1817 r., już po śmierci matki, mając 15 lat.
• Indeks urodzeń sporządzony dla ciechanowskich metryk podaje, że w 1803 r. urodził się Anzelm Pajkowski. W późniejszych metrykach już się on nie pojawia, za to w drugim małżeństwie Antoniego urodził się chłopiec ponownie nazwany Anzelmem, co sugerowałoby, że ten starszy nie żyje. Czy nie był to czasem Anzelm Wojciech?
• Tymczasem w małżeństwie Antoniego i Moniki, jako kolejny, na świecie pojawił się Franciszek Pajkowski, nie odnotowany w ciechanowskich aktach urodzeń USC czy chrztów. Data urodzin wyliczona na podstawie aktu ślubu sugerowałaby ponownie 1803 r. Franciszek zdobył zawód stelmacha. Ożenił się jeszcze jako czeladnik 2 sierpnia 1826 r. z 19-letnią panną Marianną Wesołowską, córką wyrobników Michała i Katarzyny z Mudzieńskich, mieszkającą z  rodzicami w Kownatach Borowych. Młodzi zamieszkali początkowo w Kownatach, ale Franciszek dość szybko podjął pracę w Skarżynku u dziedzica Stanisława Damięckiego. Tam urodziła się 21 grudnia 1826 r.im Franciszka, ale dziewczynka zmarła 27 marca 1839 r. już w Ciechanowie. Jako drugi urodził się w 1829 r. Paweł, ale chłopiec po roku również zmarł. Rodzina przeprowadziła się do Ciechanowa i tu rodziły się kolejne ich dzieci:

– Prakseda urodzona 26 lipca 1830 r.

– ponownie Prakseda  urodzona 1 września 1831 r. zmarła po 18 miesiącach w 1833 r.

– Walenty Adam  urodzony w 1835 r., zmarły w 1837 r.

– Ewa Magdalena urodzona w 1837 r., która poślubiła Murawskiego, a zmarła w Aleksandrówce w 1902 r.

– Anna Małgorzata  urodzona w 1839 r., której dalsze losy nie są znane;

– Julianna Marianna  urodzona w 1841 r., która pracując jako służąca w Gogolach urodziła w 1864 r. Mariannę, a w 1866 r. wyszła za mąż w Piankach za Jana Kraśniewskiego, syna Andrzeja i Łucji z Detnerskich i urodziła jeszcze co najmniej troje dzieci: Walerię, Michalinę i Bolesława.

– Adolf Gerwazy, który jako najmłodszy z rodzeństwa urodził się w 1846 r. w Modle w parafii lekowskiej.

Franciszek i Marianna jak widać zdecydowali się opuścić Ciechanów i osiedli w Modle. Nie wiadomo, ile jeszcze przeżyli przeprowadzek. Franciszek zmarł 22 X 1854 r. w Gołotczyźnie, jego żona 19 lutego 1883 r. w Pajewku w parafii Pałuki, mieszkając tam zapewne u córki.

• Jedyną córką Antoniego i Moniki Pajkowskich była Balbina Wiktoria,urodzona w 1805 r. Została szwaczką, a ślub wzięła 16 sierpnia 1836 r. Jej mężem został wdowiec po Balbinie vel Elżbiecie z Wesołowskich – szewc Ignacy Śmigielski, syn Antoniego i Marianny z Kąckich. Starsze dzieci Ignacego z pierwszego małżeństwa były już wówczas spore (Jan Tomasz urodzony w 1821 r. i Marcel Jan urodzony w 1825 r.) a dwoje młodszych – Feliks i Katarzyna – zmarło jeszcze przed powtórnym ożenkiem ojca. W małżeństwie Balbiny Wiktorii i Ignacego dzieci najpewniej nie było. Balbina Śmigielska zmarła 4 lutego 1851 r.
• Najmłodszym synem Antoniego z pierwszego małżeństwa był Szymon Tadeusz Pajkowski urodzony 21 września 1810 r. w Kraszewie. Trudno odtworzyć jego młode lata. Gdy miał dwa i pół roku zmarła jego matka. Ojciec ożenił się powtórnie, tak że dziećmi na pewno zajęła się macocha Marianna z Modlińskich.

Nie wiadomo czy Szymon Pajkowski gdzieś się uczył, nie wiadomo czy nawet umiał czytać i pisać, bo pod żadnym dokumentem nie ma jego podpisu, ale na pewno zdobył – tak jak starszy brat Franciszek – fach stelmacha. Trzecia żona ojca już chyba nie miała większego wpływu na jego życie, bo w tydzień po ślubie ojca z Agnieszką Chełchowską i on się ożenił. Jego małżonką została 13 lutego 1833 r. Balbina Kozłowska urodzona 27 grudnia 1815 r. w Ciechanowie,  córka Macieja i Ewy z Klęczanów.

Nie wiadomo, czy Szymon i Balbina otrzymali coś od rodziców na początek nowej drogi, ale też na pewno ciężko pracowali przez całe życie. Postawili nie tylko na rzemiosło. Zawód stelmacha jaki uprawiał Szymon, był niewątpliwie podstawą utrzymania przez pierwsze lata, ale ich lokatą kapitału stała się ziemia. Już w latach 50. Szymon był nazywany rolnikiem. Jak wynika z „Rejestru pomiarowego siedzib miasta Ciechanowa” sporządzonego  w 1851 r. przez Joachima Łuszczewskiego, był właścicielem kilku nieruchomości w mieście. Dwie z nich przypisane były do Zielonego Rynku.

Pierwsza, zapewne siedlisko Pajkowskich, oznaczona nr 203, szeroka na 23¼ łokcia i obejmująca 119,7 pręta kwadratowego powierzchni leżała między uliczką wychodzącą z Zielonego Rynku a późniejszą Orylską. Dziś to teren oznaczony jako Grodzka 3 i 3A, a od strony Orylskiej 12 i 12A. Wówczas stał na niej wzdłuż wschodniej granicy, szczytem do ulicy, drewniany dom, wzdłuż którego znajdował się dość szeroki wjazd na podwórze zamknięte na całej szerokości budynkiem gospodarczym, być może warsztatem lub stodołą, Dalej, aż do ścieżki, później przekształconej w ulicę Orylską ciągnął się ogród warzywny.

Druga – 3-częściowa – nieruchomość Pajkowskiego przypisana do Zielonego Rynku, nie dotykała jego południowej pierzei lecz stanowiła przedłużenie działek nr 200/2 i 201/3 w kierunku obecnej ul. Orylskiej. Pierwotnie musiała stanowić z nimi jedną całość. Cz.1 przylegała do ścieżki jaką wówczas była ul. Orylska. Oddzielony od niej niewielkim ogrodem od ulicy, stał dom. Część 2 była jej przedłużeniem na północ i dotykała wspomnianych działek przy Zielonym Rynku. Cz. 3 – największa – przylegała również do Orylskiej, ale na zachód od cz. 1 i graniczyła z dawnym cmentarzem św. Piotra, a od północy z działkami: nr 198 Ignacego Liszewskiego, nr 198/2 i 199 Józefa Grabowskiego oraz nr 200 Ludwika Zembrzuskiego. Pomijając dom i niewielkie podwórko przy nim, reszta ziemi była uprawiana rolniczo. Wszystkie trzy części liczyły razem 170,5 pręta kwadratowego powierzchni. Dziś na cz. 3 i kawałku cz. 1 stoi blok mieszkalny przy Orylskiej 20, natomiast środek cz.1 z dawnym domem oraz cz. 2 przecina droga wewnętrzna łącząca ul. Orylską z pl. Kościuszki, mijająca szczyty bloków nr 20 i 22.

Niedaleko od tej ostatniej znajdowała się kolejna, niewielka działka rolnicza nr 304, obejmująca 56,5 pręta, leżąca na tzw. Działach. Nie dotykała nie nazwanej wówczas ul. Orylskiej, ale dziś jej teren do niej należy. Wobec poszerzenia ulicy i być może lekkiej korekty jej przebiegu, teren dawnej parceli dziś niemal dotyka ulicy. Stoi na niej część środkowa Zespołu Szkół nr 2.

Kolejna nieruchomość, również w całości uprawiana rolniczo, której właścicielem pozostawał Szymon Pajkowski, należała do ulicy Pstrej (dziś Sierakowskiego). Oznaczona numerem 268/8 , dotykała ulicy na długości 42¾ łokcia i liczyła 149,2 pręta kwadratowego powierzchni. Położona była po jej prawej stronie i biegła na północ. Dziś to posesja Sierakowskiego 16 i dalej teren należący do Starostwa, aż do samego gmachu.

Kolejne dwie nieruchomości znajdowały się nieco dalej, bo przy ul. Przasnyskiej (dziś Wojska Polskiego). Wąziutką (14¼ łokcia) działkę nr 192/12 – część 8,9 i 10 – o łącznej powierzchni 148,2 pręta, zajmował w niewielkim stopniu ogród warzywny i nieużytki, w większym błonia. Leżała po lewej stronie ul. Przasnyskiej aż do rzeki. Dziś od strony ul. Wojska Polskiego zajęta jest przez fragment północnej części gmachu Państwowej Uczelni Zawodowej.

Nieco dalej, ale po tej samej stronie ulicy Przasnyskiej, położona była obszerna działka 129/13. Była własnością Szymona Pajkowskiego tylko w czwartej części. Jej współwłaścicielami zapisano ponadto Antoniego Kalinowskiego, Edwarda Kozłowskiego i Józefa Malinowskiego. Ciągnęła się wzdłuż ulicy na długości 111¾ łokcia, a na zachód aż do rzeki. Od północy graniczyła ze wsią Starczewizna. Obejmowała 289 prętów kwadratowych powierzchni, z czego część uprawiano, a część stanowiły nadłydyńskie błonia. Dziś to północna strona parkingu PUZ oraz posesje Wojska Polskiego nr 53, 55, 57, 59 (do obwodnicy).

W ciechanowskich metrykach można znaleźć dane o dziesięciorgu dzieciach Szymona i Balbiny, ale tylko część z nich osiągnęła pełnoletność i założyła rodziny.

Szymon Pajkowski zmarł 3 grudnia 1859 r. jako gospodarz dziedziczny mając zaledwie 49 lat. Gospodarstwo dalej prowadziła wdowa, co podkreślił ksiądz w akcie jej zgonu. Zmarła ponad 20 lat później 20 grudnia 1883 r. jako właścicielka gospodarstwa.

Pierwsza dwójka dzieci Szymona i Balbiny nie żyła długo:

– Bogumiła Zofia (18 XII 1834 – 10 IV 1839) – 4 miesiące;

– Józefat (23 XI 1836 – 12 XI 1839)- 2 latka i 4 miesiące;

– Kolejna córka – Marianna Elżbieta – urodzona 15 sierpnia 1839 r. wyszła za mąż 28 listopada 1861 r. za gospodarza Szymona Konstantego Nawrockiego, urodzonego 24 marca 1841 r., syna rolników Franciszka i Zuzanny z Wyzińskich. Niestety w tym małżeństwie dzieci się nie pojawiły, Marianna zmarła 29 września 1866 r. a wdowiec ponownie się ożenił, ale dzieci też nie doczekał.

– Następna córka Szymona – Paulina Małgorzata (3 VI 1842 – 20 VI 1855) – żyła 13 lat.

24 lutego 1845 r. urodziły się Pajkowskim bliźniaczki:

– Ludwika zmarła 2 września 1845 r., przeżywszy pół roku.

– Teofila zaś, 20 lutego 1867 r. poślubiła stolarza Jana Wincentego Kurzątkowskiego urodzonego 3 kwietnia 1843 r., syna Romualda  i Franciszki z Petrykowskich. Urodziła troje dzieci: Adama – 1 grudnia 1867 r., który żył zaledwie 3 godziny, Eleonorę – 20 grudnia 1870 r., zmarłą 2 marca w roku następnym i Walentego – 15 stycznia 1872 r. Ten ostatni żenił się dwa razy. Z pierwszą żoną Franciszką z Dobrzyckich (3 IX 1872 – 5 I 1898), poślubioną 31 stycznia 1894 r. miał syna Jana, ale dziecko żyło tylko miesiąc. Z drugą żoną Michaliną Gize (1880-1845), poślubioną 6 lipca 1898 r. miał prawdopodobnie ośmioro dzieci: Helenę – później żonę majora WP Gustawa Malińskiego rodem z Tarnowa, Pelagię, Adama, Annę -żonę Jana Wąsika, Stanisławę zmarłą jako niemowlę, Irenę, Waleriana Teodora – zmarłego jako niemowlę i Stanisława (1914-1991) ożenionego ze Stanisławą z Firlejów. Teofila Kurzątkowska zmarła 16 lipca 1874 r. Wdowiec założył nową rodzinę.

– Następna córka Szymona i Balbiny Pajkowskich – Ludwika (9 VII 1850 – 22 VIII 1852) – żyła 2 lata.

– Antoni Benedykt urodzony 3 czerwca 1853 r. zmarł 2 maja 1873 r. jako 20-letni kawaler przy matce mieszkający.

4 lipca 1856 r. Pajkowskim ponownie urodziły się bliźniaczki i znów sytuacja się powtórzyła.

– Magdalena zmarła 8 lutego 1857 r.

– natomiast Anna Wiktoria poślubiła 22 listopada 1874 r. gospodarza ze Starczewizny Franciszka Ozdobińskiego (29 IX 1850 – 1 IX 1908). To Ozdobińscy najprawdopodobniej przejęli siedlisko Pajkowskich przy dzisiejszej ulicy Grodzkiej.

To oni najprawdopodobniej postawili około 1889 r. nowy drewniany dom, który stał do 2014 r. Anna urodziła dwóch synów: Wacława – 9 stycznia 1876 r. i Franciszka – 22 października 1884 r. Ten pierwszy, po ukończeniu szkoły w Pułtusku wstąpił do Seminarium Duchownego w Płocku i 1 kwietnia 1901 r. przyjął święcenia kapłańskie. Pracował jako wikariusz w Skępem, Myszyńcu, Wąsewie, Czerwinie i Krasnem, a jako proboszcz w Łętowie, Sobowie, Zeńboku, w czasie I wojny światowej w Kamienicy, następnie w Mochowie, Rogotwórsku, Sulerzyżu, Dąbrowie koło Mławy, Rościszewie i Strzegocinie. Okres wojny przeżył w Malużynie, gdzie Niemcy bardzo utrudniali mu pracę duszpasterską. Ostatnią jego placówką była Syberia koło Żuromina. Zmarł tam 3 maja 1952 r. Anna Ozdobińska zmarła wcześniej, bo 2 czerwca 1927 r. i to syn Wacław wystawił jej okazały pomnik nagrobny na cmentarzu przy ul. Płońskiej, gdzie zresztą sam spoczął. To on został wcześniej spadkobiercą matki, przejął parcelę przy ówczesnej ulicy 3 Maja (obecnie Grodzka 3 i3A), na której wystawił murowaną oficynę.

Dzieci Antoniego i Marianny z Modlińskich

W drugim  małżeństwie Antoniego urodziło się siedmioro dzieci.

• Ignacy urodził się 28 lipca 1815 r. w Kraszewie. Zmarł  23 lutego 1825 r. w Ojrzeniu mając 9 lat;

Kolejne dzieci rodziły się w Ciechanowie:

• Piotr Paweł przyszedł na świat 26 czerwca 1818 r., ale brak dalszych informacji o jego losach;
• Nie wiadomo też co stało się z Cecylią Katarzyną urodzoną 21 listopada 1820 r.;
• 7 kwietnia 1822 r. urodził się Anzelm Wojciech Pajkowski. To drugi – po Szymonie – syn Antoniego Pajkowskiego, który osiadł w Ciechanowie na stałe i został właścicielem parceli w mieście, wymienionym w „Rejestrze…” Łuszczewskiego w 1851 r.

  

  Anzelm zdobył zawód szewca. Nie wiadomo od kiedy, ale w połowie XIX w. był właścicielem nieruchomości położonej przy północnej pierzei Rynku, czyli w centralnym punkcie miasta, oznaczonej nr policyjnym 7. Przylegała do placu na szerokości 15½ łokcia i obejmowała 34,1 pręta kwadratowego powierzchni. Ciągnęła się do ul. Browarnej (dzisiejszej Nadrzecznej). Jej przedłużeniem po drugiej stronie tej ulicy była działka (15 łokci szerokości i 43,2 pręta powierzchni) w całości użytkowana jako pastwisko. W Rynku stał na całej szerokości działki murowany dom, rzadko spotykany wówczas w Ciechanowie, zaś w głębi, wzdłuż zachodniej granicy, drewniany budynek gospodarczy. Co ciekawe, działka nie miała wydzielonego podwórka i nie było tam ogrodu warzywnego. Niewykluczone, że dawny dom Pajkowskich, być może nadbudowany, dotrwał do naszych czasów. To budynek przy pl. Jana Pawła II 10.

Anzelm Pajkowski posiadał ponadto wąski pas gruntu (27 łokci), przylegający do ul. Przasnyskiej (dziś Wojska Polskiego) oznaczony numerem 129/12 – część 1-4, ciągnący się do rzeki. To poprzecinane rowami błonia, tylko od strony ulicy zajęte pod ogród, obejmujące w sumie 212,2 pręta kwadratowego powierzchni. Dziś teren ten zajęty jest pod południowy szczyt gmachu PUZ.

Anzelm Pajkowski ożenił się 24 lutego 1841 r. z Ludwiką Kozłowską, urodzona 14 października 1821 r., córką Wojciecha i Józefy z Kaszubskich. W tym małżeństwie urodziło się sześcioro dzieci:

– Stanisław Atanazy urodzony 2 maja 1844 r., który zmarł prawdopodobnie jako Stanisław Adam 21 maja 1896 r. nie założywszy rodziny;

–

– Andrzej Franciszek urodzony 30 listopada 1846 r. pracował jako szewc. Ożenił się 31 lipca 1870 r. w Warszawie z 17-letnią Otylią Izabelą Lebanowską, córką  Antoniego i Marianny z Millerów urodzoną w Grochowie. Nie wiadomo, gdzie młodzi zamieszkali i czy doczekali dzieci. Andrzej zmarł 18 marca 1900 r. w Ciechanowie;

– Jan urodzony 5 sierpnia 1849 r. również kontynuował profesję ojca i brata czyli szewstwo. Ożenił się w 1874 r. w Klukowie z Michaliną Lubieniecką, córką Michała i Marianny z Kwiatkowskich. Jan i Michalina mieszkali w Ciechanowie i doczekali kilkorga dzieci: Karola (1875-1881), Piotra Stanisława (1877-1882), Antoniego (1879-1879), Józefa  urodzonego w 1880 r, który ożenił się 9 listopada 1904 r. w Jońcu z Feliksą Nurzyńską z Szumlina, Stanisława (1880-1882), Ferdynanda (1882-1882) i Walentyny urodzonej w 1884 r., której losy nie są znane. Jan zmarł 21 sierpnia 1894 r.

Kolejne dwie córki Anzelma zmarły jako dzieci:

– Stefania Rozalia (29 VIII 1852 – 17 XII 1856) mając niezupełnie 5 lat;

– Amelia Józefa (5 VI 1856 – 7 VII 1864) przeżywszy 8 lat;

– Nic nie wiadomo o losach najmłodszego syna Anzelma i Ludwiki – Adama urodzonego 14 grudnia 1861 r.

Nie wiadomo, czy Anzelm Pajkowski imał się innych zajęć niż szewstwo i dlaczego w 1885 r. znalazł się w Borowem [Nosarzewie Borowym] jako młynarz i tam zmarł 31 stycznia, co zgłosili młynarz Jan Skierkowski i gospodarz Franciszek Żerański z Giedni, a odnotował w metrykach parafialnych ksiądz w Szydłowie. Ludwika Pajkowska natomiast trafiła ponad 10 lat później do szpitala w Przasnyszu, gdzie zmarła 20 grudnia 1896 r. Nie wiadomo co stało się z ciechanowskimi parcelami Pajkowskich.

• Kolejnym dzieckiem Antoniego i Marianny był Józef Pajkowski urodzony 28 maja 1825 r. w domu wielmożnego Piotra Ojrzeńskiegow Ojrzeniu. Dziecko zmarło 2 sierpnia tego samego roku już w Ciechanowie.
• Następny rok przyniósł narodziny Felicjana (16 IX 1826 r.).Ten został ogrodnikiem i w dorosłym życiu dość często zmieniał miejsce zamieszkania. W 1860 r. pracował w Regiminie, a więc zajmował się najpewniej sadem lekowskiego proboszcza, jednocześnie właściciela Regimina, którym w tym czasie był ks. Hipolit Waśniewski. 28 października 1860 r. Felicjan poślubił w Lekowie Mariannę Wejt, córkę Tomasza i Moniki z Konickich, urodzoną w Ossowie w parafii koziebrodzkiej, a pracującą jako szwaczka w Pawłowie. Nie wiadomo, czy od razu młodzi przenieśli się w rodzinne strony żony, ani ile mieli dzieci. Pierwsza informacja pochodzi z 1866 r., gdyż w tym roku urodził się Pajkowskim w Koziebrodach syn Bronisław, którego los nie jest znany. Następne, odnotowane w dostępnych aktach narodziny, miały miejsce około1875 r. w Sulerzyżu. Wtedy urodziła się Aniela. Dziewczynka zmarła 2 kwietnia 1879 r w Szyjkach koło Glinojecka. Również w Szyjkach przyszedł na świat i po kilku miesiącach zmarł Stanisław (8 V 1877-26 II 1878), a następnie urodziła się 20 marca 1879 r. Anastazja. Ta wyszła za mąż 17 lipca 1899 r. w Ciechanowie. Jej mężem został 20-letni ślusarz z Warszawy Jan Plusa, wywodzący się z powiatu iłżeckiego w guberni radomskiej, syn gospodarza Wojciecha i Ludwiki z Magdanów. Nie wiadomo, jak potoczyły się losy Felicjana i Marianny Pajkowskich od narodzin Anastazji i czy żyli jeszcze w czasie jej ślubu.
• Najmłodszy syn Antoniego – Mikołaj urodzony w 1829 r., zmarł w roku następnym, przeżywszy zaledwie 3 miesiące.

1 łokieć nowopolski = 57,6 cm

1 pręt kwadratowy = 18,66㎡

Bibliografia:

Catalogi et elenchi universi cleri diocensis plocensis. T. 3, (1853-1875) / zebrał i do dr. przygot. Michał Marian Grzybowski. – Płock, 2015

Dąbrowska Katarzyna: Zmodernizowana oficyna wpisana do rejestru zabytków. –  Klucz do Miasta, 2019, nr 5, s. 31-32

Grzybowski M. M.: Duchowieństwo diecezji płockiej : wiek XX. T. 1, cz. 1. – Płock, 2008 s. 272-273

Księgi urodzeń USC lub parafii, ślubów i zgonów w Ciechanowie i innych miejscowości w woj. mazowieckim, w: https://metryki.genealodzy.pl/woj-MZ

Mazowiecki Wojewódzki Konserwator Zabytków. Delegatura w Ciechanowie. Karta ewidencyjna zabytku nieruchomego/ oprac. A. Wojciechowski. 1986 r. Sygn. B.256

Rejestr Pomiarowy Szczegółowy Siedzib Miasta Ciechanowa […] ułożony roku 1851 przez Jeometrę przysięgłego Joachima Łuszczewskiego [oraz] Odrys siedzib miasta Ciechanowa, W:  Kęsik G.: Joachima Łuszczewskiego plan i rejestr pomiarowy siedzib miasta Ciechanowa z 1851 r.. – Warszawa; Ciechanów, 2019

[Zapisy indeksowe metryk parafii w woj. mazowieckim], w: https://geneteka.genealodzy.pl/index.php?op=gt&lang=pol&w=07mz